Τρίτη 28 Απρίλη -- Basketball & Rap in the streets vol.6

Basketball & Rap in the streets vol.6
από τις 20.00 ξεκινάει...
στο γήπεδο μπάσκετ (ιερά οδό & κολοκτώνη) 
80 μέτρα απο μετρό Αγία Μαρίνα...

Είναι απρίλης του 2015...

 Ένα κείμενο με αφορμή την δίκη της Χ.Α.  

Ήδη μοιράστηκε και κολλήθηκε και θα συνεχίσει... 

Είναι απρίλης του 2015.

Και αρχίζει η δίκη της ναζιστικής, δολοφονικής, μαφιόζικης, φασιστικής,
και όλα τα σκατά που έιναι τέλος πάντων χρυσής αυγής ως εγκληματική οργάνωση .
(διάφορα καλέσματα παίζουν εδω και εκεί, και προφανώς πρέπει να τα στηρίξουμε)

Είναι απρίλης του 2015.
Έχει περάσει εναμιση χρόνος, απο το Σεπτέμβρη του 2013.
Ήταν 18 Σεπτέμβρη, όταν o Παύλος, killah P, 
στάθηκε όρθιος, με ψηλά το κεφάλι,
απέναντι στο βούρκο της ελληνικής κοινωνίας,
απέναντι στο χειρότερο πρόσωπο του φασισμού,
που τρέφεται με ψήφους, οθόνες, φράγκα, συμφέρον, μαχαίρια, στολές,σταυρούς, ματσίλα, 
μίσος για το “ξένο” και “διαφορετικό”.
Και συνεχίζει να τρέφεται, και συνεχίζει να διψάει για αίμα...

Ήταν αρχές του 80' που το hip hop “γεννιόταν”.
Δεν ξεχνάμε το από που και από ποιούς ξεκίνησε, 
που ζει, και αναπνέει.
Στις γειτονιές που αφροαμερικάνοι, λατίνοι, μετανάστες, φτωχοί συναντιόνται και ζουν.
Στις γειτονιές που πολεμούν κάθε μέρα με το φασισμό, σε κάθε του μορφή.
Ή καλύτερα, αμύνονται στο ρατσισμό των “λευκών”, στο πόλεμο των αφεντικών.
Και είναι το hip hop που δίνει φωνή στους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου.

Είναι απρίλης του 2015.
Έτσι και εδώ. Έτσι και εμείς.
Είναι το Κερατσίνι, είναι ο Βύρωνας, το Πέραμα, το Γαλάτσι, το Αιγάλεω, το Περιστέρι.
Είναι κάθε γειτονιά, που έχει τους λόγους της, τους ανθρώπους της και την ιστορία της.
Γιατί το hip hop είναι η φωνή μας, και πρέπει να πάρουμε θέση.
Και απέναντι στους φασίστες της χρυσής αυγής, και όχι μόνο. 
Σε αυτούς που δεν γουστάρουν τα γκράφιτι, 
που δεν γουστάρουν ρίμες αδέσποτες,
που δεν γουστάρουν αράγματα σε πάρκα και πλατείες. 
Σε αυτούς που γουστάρουν ιεραρχία, στρατό, αστυνομία και ασφάλεια.
Δεν περιμένουμε από κανένα δικαστήριο να καθαρίσει με όλους τους φασισμούς που βρίσκουμε απέναντί μας. 
 Το κάνουμε εμείς οι ίδιοι, μετανάστες και ντόπιοι, εκεί έξω, κάθε μέρα.
Δεν το κάνουμε γαργάρα.
Δεν μπορούμε, όχι γιατί είμαστε μάγκες και δεν μασάμε.
Δεν μπορούμε, γιατί το έχουμε χρέος 
απέναντι στους εαυτούς μας, στο hip hop και στον Παύλο.

Scratch Sessions & Bgirls- Bboys vol.2

Σάββατο 25 Απρίλη 2015...
Scratch Sessions & Bgirls-Bboys vol.2
3mpc, 3μείκτες, 6 ΜΚ2, 1 μουσαμάς...
Ώρα: 20:33: και 1/3
Tόπος: Κατάληψη Παπουτσάδικο

25 Απριλίου.
Ένα βράδυ γεμάτο hiphop,
Με σκοπό να παίξουμε και να ιδρώσουμε
για την "φανέλα" των breakers, των djs, του hiphop.
Με σκοπό να δείξουμε πως το "άθλημα"
παίζεται ακόμα στις "αλάνες" με αγάπη ,
και όχι με ντόπες, "φρου φρου και αρώματα"...
σας περιμένουμε...

Για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και όχι μόνο...

Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στο basketball & rap in the streets vol.5 στις 17 Μάρτη 2015

Μπάσκετ στην αλάνα

Γιατί?

Γιατί οι χώροι δεν έχει σημασία σε ποιους ανήκουν.

Έχει σημασία ποιοι τους ζουν

Κατά συνέπεια, ποιοι τους γεμίζουν, ποιοι τους χρησιμοποιούν. 

Όλοι εμείς.

Στους “δημόσιους χώρους” το παγκάκι δεν έχει τιμή,

δεν πάει με την ώρα.

Η μπάσκέτα πάνω δεν έχει χορηγό.

Επίσης δεν έχει είσοδο για να μπεις.

Περπατώντας στη πόλη μπαίνεις σε αυτούς και βγαίνεις,

όταν ο περίπατος σου ή η διάθεση σου σε πάει προς τα εκεί.

Ή έτσι θα έπρεπε να είναι.

Δεν περιμένουμε το “κράτος”, “δημάρχους”, 

ούτε κάποια φιλόδοξη ΜΚΟ,

να μας παροτρύνει να πλαισιώσουμε τα πάρκα και τις πλατείες.

Μπορούμε και μόνοι μας.

Για αυτό, όπως έχουμε ξαναπεί 

“... Στις πλατείες και στα πάρκα ανασαίνουμε...”

Δεν μας νοιάζει να τους κατοχυρώσουμε, 

αλλά να τους “ελευθερώσουμε”.

Από την αποξένωση. 

Την ερημιά των ζωών μας - Την ερημιά των σχέσεων μας.

Και μαζί με αυτούς και εμάς...

Να πάρουμε πίσω τις πλατείες,τα πάρκα, τη ζωή μας.

Να κερδίσουμε χώρους μέσα στη μητρόπολη,

που μας θέλει “χαμένους” μέσα της.

'Μπάσκετ με τα αλάνια.